در شبکه پیچیده پویایی خانواده، زنان اغلب خود را در هسته اصلی می یابند و مسئولیت های متعددی را مدیریت می کنند. با این حال، در میان وظایف بی شمارشان، نقش محوری زنان در حفاظت از سلامت خانواده خود گاهی اوقات مورد توجه قرار نمی گیرد. چه در شراکت های متعهدانه و چه در تک والد بودن، زنان اغلب کسانی هستند که بر نیازهای مراقبت های بهداشتی عزیزان خود نظارت می کنند که سلامت جسمی و روانی را در بر می گیرد.

آمارهای بررسی سلامت زنان بنیاد خانواده کایزر (KFF) در سال 2001 این موضوع را روشن می‌کند: 80% از مادران وظیفه انتخاب پزشک فرزندشان، تنظیم قرار ملاقات و مدیریت مراقبت‌های بعدی را دارند. علاوه بر این، حتی زمانی که بیمه درمانی از طریق کارفرمای شریک ارائه می شود، 58% از مادران گزارش می دهند که مسئول اصلی تصمیم گیری در مورد پوشش سلامت خانواده هستند. این ارقام تأثیر قابل توجهی را که زنان بر مسیرهای سلامت خانواده خود دارند، نشان می دهد.

با این حال، این مسئولیت می تواند عوارض خود را داشته باشد. هنگامی که بیماری شروع می شود، اغلب این مادر شاغل است که تعهدات حرفه ای خود را برای مراقبت از بیمار قربانی می کند. این امر به طور اجتناب ناپذیری سطح استرس را افزایش می دهد و گاهی اوقات منجر به نیاز به حمایت از سلامت روان می شود.

از لحاظ تاریخی، زنان نسبت به مردان در جستجوی خدمات بهداشت روانی فعال تر بوده اند. بر اساس نظرسنجی سلامت زنان KFF در سال 2022، 50% از زنان در دو سال گذشته احساس نیاز به خدمات بهداشت روانی داشته اند، در مقایسه با 35% در مردان. با وجود این آگاهی، دسترسی به مراقبت همچنان برای بسیاری چالش برانگیز است. در میان زنانی که به دنبال خدمات بهداشت روانی بودند، موانع قابل توجهی مانند دسترسی محدود به ارائه دهندگان و هزینه بالای درمان، مانع دسترسی آنها به مراقبت شد. به طرز تکان دهنده ای، برخی مجبور بودند بیش از یک ماه منتظر بمانند تا یک قرار ملاقات بگیرند.

به مراکز بهداشتی واجد شرایط فدرال (FQHCs) مانند Neighborhood Family Practice (NFP) وارد شوید که به عنوان راه نجات برای زنان و خانواده های آنها عمل می کند. این مراکز بدون توجه به شرایط مالی، مراقبت های بهداشتی با کیفیتی را ارائه می دهند. با ارائه طیف وسیعی از خدمات ضروری زیر یک سقف - از حمایت از سلامت روان گرفته تا مامایی و مراقبت های دندانی - FQHC ها نه تنها راحتی را افزایش می دهند، بلکه بار زنان را برای یافتن ارائه دهندگان مختلف مراقبت های بهداشتی کاهش می دهند.

علاوه بر این، ایجاد اعتماد از طریق خدمات مراقبت های اولیه، حس تداوم و اطمینان را تقویت می کند و اضطراب ذاتی در جهت یابی سیستم مراقبت های بهداشتی را کاهش می دهد.

در اصل، نقش حیاتی زنان در حفظ سلامت خانواده قابل اغراق نیست. همانطور که آنها پیچیدگی‌های زندگی مدرن را دنبال می‌کنند، شناسایی، حمایت و توانمندسازی آنها در تلاش‌هایشان برای تضمین رفاه خانواده‌شان بسیار مهم است. در عمل متعادل کننده ظریف زندگی، زنان به عنوان ستون های خاموش ظاهر می شوند و سلامت و خوشبختی خانواده خود را ثابت می کنند.